In Mbour hadden we heel veel goede dingen gehoord over de Casamance-streek in het zuiden van Senegal. Het was volgens velen the place to be, met vriendelijke mensen en mooie natuur. Daar moesten we dus zeker naartoe.
Er zijn twee mogelijkheden om er naartoe te gaan: door of rond Gambia. Gezien het grote verschil in afstand beslisten we om door Gambia te rijden, ondanks de politieke onlusten daar door de presidentswissel. Het was maar een 30-tal km als je de grens in Farafenni nam, dus dat moest vlot gaan. 30 km… plus twee grensovergangen én een tocht met de boot over de Gambia rivier.
Gambia. De staat van dit bord zegt veel over het land zelf…
Een hele dag zijn we onderweg geweest om uiteindelijk, moe maar voldaan, ons tentje op te zetten in Sédhiou, vlak aan de Casamance rivier. Onze Senegalese vrienden kregen meer dan gelijk! Wat een prachtige omgeving, zoveel groen, eindelijk iets anders dan al het zand. We genoten!
Zicht vanuit de tent op de Casamance rivier
Eindelijk verlost van het zand
We vervolgden onze weg via Kolda naar Vélingara, Tom langs de piste en ik over de asfaltweg om mijn ribben wat te sparen. We kwamen ongeveer gelijktijdig toe en waren allebei tevreden over het stuk dat we gereden hadden. Soms moeten de wegen even scheiden om elkaar weer terug te vinden, je bent eens zo blij om elkaar terug te zien.
Na twee dagen rust in Tambacounda stond er ons alweer een nieuwe grensovergang te wachten: die met Mali. De weg daar naartoe stond op de kaart aangeduid als een asfaltweg. Dat zou een rustige rijdag worden dus… Alleen is in Afrika niets wat het lijkt. Ik denk dat er af en toe wel wat asfalt lag, tussen al de diepe kuilen, de verhakkelde autowrakken, de veel te hoge verkeersdrempels in de dorpjes en de mensen en dieren die zonder kijken de weg overlopen. We deden er iets langer over dan verwacht, maar dankzij de motoren ging het voor ons een heel stuk sneller en veiliger dan voor de auto- en vrachtwagenbestuurders.
Typische huttendorpjes langs de weg naar Mali
De grens met Mali in Kidira was een verademing. Geen corruptie hier, wel super vriendelijke mensen, die geïnteresseerd waren in ons verhaal. Het liep zelfs zo vlot dat we de grens over waren zonder de nodige papieren in orde te brengen. Even rechtsomkeer maken, stempels gaan halen en dan het zalige land binnenrijden. Senegal en Mali, twee buurlanden, maar o-zo-verschillend!