Avontuurlijk reizen, het klinkt voor veel mensen als muziek in de oren. Even weg uit de dagelijkse sleur, alle luxe en comfort achterlaten en back to basics gaan. Spannend! Ook voor mij was dit idee aanlokkelijk, even geen rekening moeten houden met mijn kapsel, hakhoogte of matching accessoires.

Toen ik Tom leerde kennen, had ik onmiddellijk door dat mijn leven er vanaf dan veel avontuurlijker uit zou zien. Al snel begonnen we een eerste trip te plannen. We zouden vanuit België helemaal tot in het zuiden van Jordanië rijden, elk op onze eigen moto. Ik moet je waarschijnlijk niet vertellen dat Griekenland, Turkije, Syrië en Jordanië in het midden van de zomer heel warm, droog, stoffig en zanderig zijn.

Daar kwam het eerste luxe-probleem al boven water. Ik droeg namelijk al jaren contactlenzen, vooral omdat ik er nogal streng uitzag met een bril (wat je liever niet wil als juf), maar ook omdat ik een bril vervelend vond. Op de moto was het al helemaal niet handig. Helmen en brillen gaan nu sowieso niet samen maar de combinatie van een  crosshelm en bril was gewoon verschrikkelijk. Lenzen leken de beste oplossing. Tot we in de gebieden kwamen waar veel zand en stof was. Hoeveel keer heb ik mijn lenzen niet uit mijn ogen gewreven omdat er zand achter stak? Hoeveel keer heb ik niet gevloekt toen de lens uit mijn oog floepte door de tranen die eigenlijk alleen het stof eruit moesten krijgen? Hoe dikwijls is er geen potje omgevallen, waardoor ik weer een lens kwijt was? Zo kon het niet verder!
Toen we beslisten om deze grote trip te gaan maken, was de eerstvolgende beslissing om mijn ogen te laten opereren. Tom had dat jaren geleden ook al laten doen en was daar altijd heel enthousiast over geweest. Maar ik moet eerlijk toegeven dat het idee dat iemand aan je ogen prutst mij in het begin echt schrik aanjoeg. Toch leek een Lasik-operatie de ultieme oplossing voor mijn ‘probleem’.

IMG_2644Al snel namen we contact op met de oogkliniek in Deurne. Tijdens de eerste afspraak maakte ik kennis met Dr. D’heer en zijn team. Ik denk dat ik niet de eerste ongeruste patiënt was, want tijdens deze ontmoeting werd ik vooral gerust gesteld. Ik zou niets voelen van de ingreep en de kans dat er iets misging was zo klein, dat ik er mijn slaap zeker niet voor moest laten. De eerste tests werden gedaan en blijkbaar waren mijn ogen geschikt voor de operatie. Ik liep op wolkjes terug naar mijn auto…

Enkele weken later was de ingreep ingepland. Ik had mij braaf gehouden aan de voorschriften (de laatste dagen voor de operatie geen lenzen meer dragen, gedurende een hele periode druppels in de ogen doen, …). Ik had ook een pilletje gekregen om mij beter te kunnen ontspannen. Tijdens de ingreep hoorde ik van alles en waande ik mij door de geur op een zomerse barbecue, maar ik voelde er absoluut niets van. Er werd stap voor stap uitgelegd wat er gebeurde, wat mij echt rustig maakte. Een kwartier, langer duurde het niet. En mijn zicht was meteen na de operatie perfect! Waarom had ik mij hier toch zorgen over gemaakt? En vooral, waarom had ik er zo lang mee gewacht?

Dr. Ben en zijn team

Dr. Ben D’heer en zijn fantastisch team

Met de sexy oogschelpjes op vertrok ik weer naar huis. De eerste uren na de ingreep moest  ik proberen te slapen, wat niet zo moeilijk was dankzij het wonderpilletje dat ik gekregen had. Ik begreep onmiddellijk waarom: die eerste uren jeukten mijn ogen enorm! Maar na de verplichte uren slaap voelde ik mij top. De weken nadien werd ik nog nauwlettend opgevolgd om te zien of het genezingsproces vlot verliep, wat gelukkig het geval was.

Tot op  de dag van vandaag kan ik met mijn hand op het hart zeggen: dit was één van de beste beslissingen die ik ooit nam!