Na het prachtige Malawi trokken we verder richting Mozambique. De grensformaliteiten verliepen eerder vlot (naar Afrikaanse normen dan toch), maar het regelen van een verzekering bleek een grotere uitdaging. €20 per motor rekende de verzekeringsagent ons aan, al had hij niet zo opzichtig moeten foefelen met het papierwerk. Tom had meteen door dat de man ons wou oplichten en confronteerde hem hier mee. Na een uur duwen en trekken, viel hij bijna op zijn knieën, net niet smekend om de verzekering uit eigen zak te mogen betalen. Als we maar niet naar de politie zouden stappen!
Gelukkig verdween dit incident in het niets toen we door het land reden. De asfaltwegen bleken ‘gevarieerd’ te zijn: soms gloednieuw, soms onder constructie, vaak een zoektocht naar de stukken verharde weg tussen al de putten. Voor ons, op onze motoren, was dit leuk. Gezwind slalommen tussen de ondingen die mensen in een auto veel tijd deden verliezen of net wat gas bijgeven om het voorwiel de lucht in te krijgen en de zoveelste put op het achterwiel te trotseren. Best wel fun!
Vrouwen stampen mais voor Nshima langs de piste
Honderden kilometers asfalt met putten!
Aan de rand van het Gorongosa National Park werden we als koningen onthaald door een koppel, dat een kamer in hun eigen huis aanbood omdat de camping volzet was. We babbelden urenlang over onze reiservaringen en genoten van hun gastvrijheid. Dit zou vanaf nu de toon worden: de Zuid-Afrikanen die we hier ontmoetten, waren stuk voor stuk geweldig!
Onderweg naar hier hadden we de wildste verhalen gehoord over de kustlijn van het land en ik moet toegeven: het is er prachtig! Mooie, witte stranden zo ver je kan kijken, de zon in ons gezicht, vissers die hun verse langoesten komen verkopen… Er zijn ergere plaatsen om wat tijd door te brengen. Als je op zo’n plaats je tent en je mobiel kantoor kan opzetten, komt de inspiratie voor nieuwe artikels vanzelf. Er was maar één nadeel: mijn motor begon beetje bij beetje tegen te stribbelen. Starten lukte niet meer van de eerste keer en ik had de indruk dat hij power verloor. Toen hij op een ochtend helemaal niet meer wilde starten, waren we maar al te blij dat we omringd werden door een hoop supervriendelijke Zuid-Afrikanen. We kregen startkabels mee en besloten in één ruk naar Johannesburg te rijden, zonder de motor af te zetten. 900 km heb ik afgezien – en niet alleen door het harde zadel ;-). Het oorverdovende lawaai, het gebrek aan power, de kou na al die warme maanden en de schrik dat we er niet zouden geraken. Maar dat deden we wel! Na een zoektocht naar een slaapplaats zette ik de motor uiteindelijk af en kroop ik opgelucht en doodmoe in mijn bed.
De visser die elke dag zijn vangst komt verkopen op het strand
Dat is nu wat ze een langoest noemen!
Kijk, ze hebben terug heerlijk knapperig brood… en avocado’s!
Mike van Biker’s Warehouse in Johannesburg nam meteen de motor onder handen en ons vermoeden werd bevestigd: het lager van één van de tuimelaars was vastgelopen en twee shims waren vakkundig uit hun zitting gekatapulteerd. Dit is een beetje een oud zeer op de 690 blokken, maar dat wisten we op voorhand. De klepspeling moet zowat een halve centimeter geweest zijn, maar gelukkig kwam er snel een nieuwe nokkenas en tuimelaar. In no time liep de motor terug als een naaimachientje. Oef!
Biker’s Warehouse, ready to rock’n roll again