Over de weg zijn we 500 km verder tot in Icht getuft in het zuiden van Marokko. Het laatste stukje reden we in het donker en de nekspieren verkrampten alweer wat van de kou. Maar dat werd meer dan gecompenseerd door het hartelijk onthaal in Borj Biramane. Philippe is een uitgeweken Marseillais en runt samen met zijn broer deze geweldige campsite. Ze hebben het goed begrepen: voor een keer hebben we proper sanitair, lekker eten en drinken én een geweldige sfeer in één. Maar de lokroep van het avontuur is nooit ver weg…

Ik kon Caroline overtuigen om de 400 km van Assa naar S’mara in de Westelijke Sahara over de piste te rijden. Een beetje zand zo nu en dan kroop bij Caroline algauw opnieuw in de kleren dus besloten we de nacht door te brengen op de piste. Geen gedoe met de tent deze keer, maar gewoon op onze matjes onder een fabuleuze sterrenhemel. Onbetaalbaar!

Our bed under the stars

Ons bed onder de sterren

 

Thats when bread and mackerel came in handy. It tasted divine!

Makreel en brood: handig op de piste en het smaakte goddelijk!

De dag nadien werd er opnieuw gezweet en gezwoegd en liepen de temperaturen algauw op tot boven de 30°C. Hier en daar vereiste het een beetje overtuigingskracht om Caroline doorheen het mulle zand van de zoveelste droge rivier te loodsen, maar we zijn in S’mara geraakt en op een deftig uur nog wel.

Tom on the piste to Smara

Tom op de piste naar Smara

Caroline on the piste

Caroline op de piste

Onze hygiënische grenzen werden alweer verlegd toen we incheckten in een hotel zonder water. Goedkoop was het wel, maar ik hoef heus geen beschrijving te maken van de toiletten, zo zonder druppel water die uit de kraan kwam. WIFI was er wel, maar daar spoel je het toilet niet mee door natuurlijk…

Na een onvoorziene reparatie van een afgebroken bout, zijn we rijkelijk laat naar Dakhla vertrokken. 800 km verharde weg en ontelbare checkpoints van de politie en gendarmerie later, zijn we uiteindelijk op zoek gegaan naar die hutjes met zicht op zee in dit kitesurf walhalla. Maar door het gebrek aan licht zijn we alle borden en pijlen voorbijgereden en uiteindelijk beland op een groezelige camping met voorhistorische sanitaire voorzieningen. In de grond een smerige staantoilet met erboven de douchekop. Ik dacht het niet! In het ononderbroken rijtje ‘dagen zonder douche’ was dit al nummer vier.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Shithole beneden, douche boven… Nee bedankt! :-)

Gelukkig hebben we de hutjes de dag nadien wel gevonden. Een gewoon bed voor een dag of twee is pure luxe tegenwoordig. Maar we genieten van het losse sfeertje onder de kiters, van het lekker eten en van de WIFI om toch een beetje te werken hier!

Morgen gaat het richting Mauritanië. Volgens Philippe is daar ‘RIEN-RIEN-Rien du tout!’ We zijn benieuwd.

Stay tuned…