De motoren waren weer in topconditie, dus hield niets ons tegen om Swaziland te gaan verkennen. Na 300 km asfalt was het al behoorlijk laat en koud toen we in Piet Retief ons tentje opzetten, maar de volgende ochtend werden we wakker onder een staalblauwe hemel. Swaziland is niet echt groot dus een dag of twee rondbollen zou voldoende zijn. Aan de grens kon ik mijn lach nauwelijks bedwingen toen ik bij de stempel in mijn paspoort gratis een strip van vier condooms meekreeg en de dame achter de balie aandrong om er zeker 8 mee te nemen. Swaziland kent de grootste concentratie van HIV-besmettingen ter wereld. Caroline keek raar op toen ze me zag buitenkomen met de free goodies. 🙂
Gratis cadeautje aan de grens
De sfeer is er behoorlijk relax, de mensen vriendelijk en de heuvels van Swaziland brachten variatie in het landschap. Pistes werden afgewisseld met stukken asfalt. Overnachten deden we vlakbij Piggs Peak, op een heuvel met een zicht om U tegen te zeggen.
Swaziland
Dennenhout is big business in Swaziland
Swaziland
Swaziland
Maar tegen onze verwachtingen in was het vooral Zuid-Afrika dat ons wist te overdonderen. Door het wachten in Johannesburg moesten we e.e.a. van ons lijstje schrappen en 1500 km asfaltweg afmalen voor we aan het begin van het Baviaanskloof National Park stonden. En dat was een rit om van te snoepen. Gravelpistes, slingerend tussen de heuvels, met behalve het wild om ons heen geen kat te bespeuren. Het is laagseizoen hier in Zuid-Afrika en dat is er aan te merken.
1500 km snelle asfaltweg
Buiten leven en koken in Zuid-Afrika
Langs een vlakke gravelpiste reden we door tot de noordzijde van de Zwartbergpas, maar die bleek wegens grondverschuivingen niet toegankelijk. Het werd een avondje genieten in Prince Albert om de volgende morgen de andere kant van de pas op te rijden. En dan was daar die pijl naar ‘Die Hel’. Caroline en ik hadden het er al over gehad en we waren eigenlijk niet meer van plan er naartoe te rijden. Maar een beetje overtuigingskracht en het idee dat ‘het allemaal wel zo erg niet zou zijn’ kon haar over de streep trekken.
De weg naar ‘Die Hel’
En een hel was het allerminst. De wilde verhalen over gevaarlijke wegen… We begrepen ze niet zo goed. Mooie vlakke gravel met hier en daar een put, een rots, een stukje zand en een 20 cm diep riviertje. Als we dat vergeleken met pakweg Centraal-Afrika, dan was dit een behoorlijk goeie weg. Maar dan wel één die uitblinkt in schoonheid. De piste slingert tussen de imposante Swartberg Mountains en daalt uiteindelijk steil af in de Gamkaskloof. Hoogtevrees is hier beslist een handicap, maar Caroline is het ondertussen al zodanig gewend, dat ze er wel mee om kan. We hebben exact 1 auto gezien onderweg, kudu’s en bavianen des te meer. De weg naar Die Hel staat beslist in onze top 5 van pistes tot nu toe!
Cape Agulhas, het meest zuidelijke punt van Afrika, bereikten we een aantal dagen later en zorgde even voor een emotioneel moment. Eindelijk hadden we nu officieel Afrika doorkruist, na 9 maanden en 38 000 km, zigzaggend door dit enorme continent. Ik wed dat niemand juf Caroline dit had nagegeven. Afrika doorkruist, verdomme! Hoe chic is mich dat?
We did it! Afrika’s zuidelijkste punt!
Struisvogels nabij Cape Aghulas
Maar de tijd begon te dringen en we moesten ons reppen naar Cape Town. Via een facebookberichtje hadden we kennis gemaakt met Jan-Lukas, die ondertussen al 30 jaar in de buurt woont. Hij is een plezant-gekke Hollander die in ‘79 zelf met een XT500 Afrika doorkruiste. Uren kon hij vertellen en de foto’s waren bij momenten bijzonder grappig en tegelijkertijd impressionant. In die tijd bestond Touratech niet en met drie jerrycans van 20 l op de motor, heeft hij uiteindelijk Zuid-Afrika bereikt. En zoals overlanders doen, bood hij ons een zacht en warm bed aan, heerlijke maaltijden en een garage om te sleutelen. We konden het niet beter treffen.
Laatste stop voor Kaapstad: Chapman’s Peak Drive in Hout Bay
Nu hebben we net de motoren ingepakt voor verscheping naar Montevideo. Het duurde een volle twee dagen, maar ik durf met stelligheid te beweren dat we een volumerecord hebben gebroken: 2 motoren met bagage in 1,9 m³. Er kon geen muis meer bij!