Duurtijd Mauritanië: 1,5 uur
Duurtijd Senegal: 1.5 uur (+ extra registratie Carnet de Passages in Dakar)
Kostprijs/persoon:
Mauritanië:
- douane 4000 MRO onofficieel per motor
- 500 MRO wegentax officieel
Senegal:
- 4000 CFA tol voor het gebruik van de brug
- 2500 CFA per motor voor de passavant, ondanks onze Carnet de Passages
Fixer: ondanks de overtuigingskracht en de “officiële” badge van de mannen aan de grens, niet nodig om een fixer te betalen.
Verzekering hadden we in Nouakchott al gekocht bij NASR aan 4286 MRO per motor voor 5 dagen. We hebben nooit ergens een verzekeringsbewijs moeten tonen en hebben nadien ook de verzekering niet meer verlengd. NASR kantoor Nouakchott: N18.08667 W15.96673
Opgepast: Rosso blijkt een veel lastigere grensovergang te zijn dan Diama. Om Diama te bereiken vanuit Nouakchott, hoef je niet tot Rosso te rijden, maar kan je een shortcut nemen door rechts af te slaan aan N16.78990 W16.09915. De eerste 30 km zijn nieuwe asfaltweg. Het tweede deel van de weg leidt door een nationaal park en is gemakkelijke piste.
Stap 1: Maak abstractie van de officieel uitziende badge van de fixers aan de grens en maak hen voor de zoveelste keer duidelijk dat je hen niet nodig hebt (ze dringen zich echt op). Wij hebben ze na een tijd gewoon straal genegeerd tot ze uiteindelijk opgaven.
Stap 2: Inschrijving in het logboek van de Mauritaanse politie
Stap 3: Douaneformaliteiten motoren. Heel rommelig zootje allemaal. Ik moest in het bureau van de chef die me meteen 10 € per motor vroeg. Ik probeerde vriendelijk duidelijk te maken dat ik dit eigenlijk niet hoefde te betalen, waarop de douanier in een franse colère mijn carnets naar mijn hoofd gooide en zei dat ik dan maar een andere grensovergang moest nemen. Ik vroeg nog naar zijn naam maar hij dreigde mij hoogstpersoonlijk met mijn klikken en klakken terug Mauritanië in te katapulteren. Ik droop met de staart tussen de benen af. Ik was verbrand… 20 minuten later werd Caroline als plan B naar binnen gestuurd. Na wat over en weer gediscussieer werd het duidelijk dat dit een lang verhaal zou worden en hebben we die 10 € toch betaald. Caroline had pijn en we wilden dit zo snel mogelijk achter de rug hebben.
Stap 4: Laat je paspoort afstempelen bij immigratie, gratis.
Stap 5: Een vriendelijke man verkoopt taks vouchers. Kostprijs: 500 MRO/motor. Verplicht zo blijkt.
Stap 6: Rijd de grens over en betaal de tol voor de brug aan de Senegalese zijde: 4000 CFA/motor
Stap 7: Laat je paspoort afstempelen bij de immigratiepolitie. Toen hij klaar was, kreeg ik mijn paspoorten niet terug tenzij ik 10 € per paspoort zou betalen. Ik heb toen vriendelijk en kordaat duidelijk gemaakt dat ik wist dat dit niet zo hoorde en dat ik in zijn ogen kon zien dat hij dat ook wel wist. Hij probeerde nog eens, maar toen klonk het plots dat in het geval van een Carnet de Passages geen geld verschuldigd was. Hij voelde nattigheid.
Stap 8: Douane. Onze Carnets konden hier niet afgestempeld worden. Je krijgt een passavant van 48 uur en moet de carnets in Dakar laten registreren. De man was bereid me 5 dagen te geven op mijn passavant. De documenten waren ingevuld en hij vroeg mij 10 € per document. Ik heb toen mijn domste gezicht opgezet en gedaan alsof ik het allemaal niet goed begreep. De prijs was toch 2500 CFA? Toen meer en meer mensen rond het loket zich kwamen moeien, kreeg ik plots toch de volle vijf dagen aan de officiële prijs.
Stap 9: Laat de carnets registreren in Dakar bij het douanekantoor aan de haven: Avenue de la Libération N14.672004 W17.425051 (niet het kantoor op de Place de l’indépendance, dat is enkel voor de verlenging van de passavant). Een kerel die er uit zag als een officiële receptionist wist me te vertellen dat de prijs voor het afstempelen van een carnet de passages 30000 CFA bedroeg. Ik kon mijn oren niet geloven. Dan zou ik gewoon mijn passavant verlengen vertelde ik hem. Maar dat bleek dan weer niet te kunnen omdat de passavant duidelijk vermeldde dat hij enkel bedoeld was voor de registratie van de CDP. Ik weigerde en deed alsof ik weg zou gaan, tot de receptionist me plots achterna kwam met de vraag hoeveel ik dan wel bereid was te betalen… Ok, zo zit de vork aan de steel… Nu wist ik dat hij uit zijn nek aan het kletsen was. Ik heb hem sindsdien genegeerd, ben zelf de trap opgelopen en heb me een toevallige passant gevraagd waar ik moest zijn voor de CDP registratie. Hij wees me vriendelijk de weg, gratis: Ga naar de 3de verdieping, op het einde van de trap rechts, derde deur. De douanier daar startte het proces en wees me de 2 kantoren waar ik daarna met de documenten moest gaan. Alle doauaniers waren extreem vriendelijk en correct. Niks te betalen hier.