De grensovergang van Namibië naar Zambia in Katima Molilo was er eentje die onze portemonnee niet gauw zal vergeten. Terwijl Caroline buiten de vingervlugge kinderen op een afstand hield, haspelde ik een hele serie verschillende loketten af die – het zal je niet verbazen – elk hun prijs hadden. Visum, wegentaks, verzekering, CO2-taks, douane, gemeentetaks… Het hield niet op. Bovendien was mijn naam op het visum ineens “Lomé Amb. Tour.” De correctie kon niet amateuristischer en ik wist dat we bij de eerste controle op de weg gezien zouden zijn. “Whenever you’re in trouble, just call me” probeerde de onderchef van immigratie nog, maar ik was vastbesloten niet weg te gaan voor ik een correcte glimmende visa-sticker met de juiste info in het paspoort had. 1 uur, wat over en weer geschreeuw en een half gescheurde pagina in mijn paspoort later, kreeg ik waar voor mijn 50 USD.

Langs een met putten bezaaide asfaltweg bereikten we bij valavond Livingstone, thuis van de majestueuze Victoria Falls. En majestueus was het zeker. Na het verteren van de stevige toegangsprijs werden we volop beloond. Eerst werd er wat geklommen en afgedaald om de watervallen vanuit verschillende hoeken te bekijken, nadien ging het over een smal bruggetje over een steile bergkam om zo dicht mogelijk bij het neerdonderende water te geraken. Het leek wel een zondvloed toen het spatwater met bakken uit de lucht viel en ondanks een plastic wegwerp-poncho waren we nat tot op onze onderbroek. De Victoria Falls zijn absoluut een must-do als je in de buurt bent!

Victoria Falls, Zambia

De Victoria watervallen in Zambia

De weg naar Lusaka ging gedeeltelijk over de piste. Een beetje zand en steentjes, weg van de drukke hoofdweg, deed ons goed. Alleen… Die Husky van mij begon wat kuren te krijgen. Waar hij normaal gezien serieus wat peper in de kont had, ging hij nu hobbelend en bijna beschaafd de piste over. Het voorwiel de lucht intrekken lukte al helemaal niet meer. De Husky was een beetje ziek, zo bleek. De vuile Afrikaanse benzine van de afgelopen maanden begon hem stilaan slecht te bekomen en bovendien had de koppeling door het vele off-road plezier ook betere dagen gekend. De campsite van Lusaka deed dienst als roadside atelier en na een half dagje sleutelen waren de verzadigde zwarte filters weer proper, had ik opnieuw een benzinepomp die vrolijk spinde en deden de splinternieuwe koppelingsplaten exact wat ze moesten doen. We vervolgden onze weg naar Malawi op een wild steigerende hengst. Mijn adrenalineniveau was terug op peil!

Tom installing new clutch discs on his bike

Tom plaatst nieuwe koppelingsschijven

De laatste stop in Zambia werd het South Luangwa National Park, vlak bij de grens met Malawi. Motoren mochten – om begrijpelijke redenen – het park niet in. Maar vanuit de Track & Trail Lodge werden er voor de volgende dag twee game drives geregeld. En of het  de moeite was… Olifanten bij de vleet, giraffen, antilopen, krokodillen, hippo’s, leeuwen en zelfs een luipaard. De hippo’s kwamen ’s nachts de campsite onveilig maken en graasden op een meter van onze tent. En toen we de volgende dag nog maar net op weg waren naar Chipata, werden we na de eerste bocht getrakteerd op een parade van overstekende olifanten. Ondanks het dreigende getrompetter en oorgeflapper van de leider van de troep, werd er zenuwachtig in de tanktas gezocht naar de camera’s. Die kolossen waren écht vlakbij… Een onvergetelijk moment!

 

Rather exceptional to spot here: the leopard

Een luipaard, nogal uitzonderlijk om die hier te zien

Hippo's all over the place

Overal nijlpaarden

Just outside the tent, a peacefully grazing hippo at night

’s Nachts, net naast de tent: een nijlpaard dat rustig staat te grazen

Zebra

Zebra’s

Waterbuck

Waterbok

On our way to Chipata, elephants crossing the track

Overstekende olifanten op de weg naar Chipata

 

Vandaag hebben we nog even gewerkt in Chipata. Morgen gaat het naar Malawi. We zijn benieuwd!