Ghana, hitte en gastvrijheid • moto morgana

Eerste stop in Ghana is het Mole National Park in het noorden van het land. Als je olifanten wil spotten, moet je hier zijn, hadden ze ons verteld. En of we olifanten zagen! We kozen voor de wandelsafari en na amper een kwartier bracht onze gids ons tot bij een kudde van 7 wilde olifanten. Op alle borden in het park stond dat je een minimumafstand van 50 m moest bewaren, maar als Tom een foto van mij wil maken, spoort de gids mij aan om toch wat dichterbij te gaan staan. Dat gigantische beest, met wapperende oren, op 30 m van mij: ik was er niet 100% gerust in. En de gids maar lachen…

Olifanten in Mole National Park

Knobbelzwijnen op de parking

Volgende bestemming: de watervallen van Kintampo. Mooi, maar niet echt indrukwekkend. Of zijn we misschien verwend aan het worden? Zijn we minder snel te imponeren? De volgende avond willen we graag kamperen aan Lake Bosumtwi, een kratermeer net onder Kumasi. Een easy dagje rijden, denken we, zij het niet dat we problemen hebben om geld af te halen en we midden in de avondspits in Kumasi belanden. We verliezen veel tijd, maar Tom kent een shortcut naar de plaats waar we willen overnachten. Nu ja, ‘shortcut’… Het blijkt een grotendeels weggespoelde piste te zijn, die behoorlijk moeilijk berijdbaar is in het donker en die bovendien abrupt stopt. Een steile helling is alles wat ons scheidt van onze bestemming bij het meer. In de verte zien we bliksem en horen we het donderen. Een felle wind steekt op. Wat nu? Terugrijden is niet meer te doen in het donker, dus stoppen we bij het eerste dorpje waar super vriendelijke mensen ons al staan op te wachten. Ze bieden ons een slaapplaats en water aan: wat moeten we meer hebben? Een aantal minuten duurt het maar voor een echte ‘drash national’ het hele dorp onder water zet … De volgende dag bereiken we uiteindelijk via een andere weg het meer en genieten we van het verfrissende water na de hete dagen op de motor.

Tom on the piste to Bosumtwi Lake, the next day....

Tom op de piste bij het Bosumtwi meer, dag 2….

Bosumtwi kratermeer

We beslissen om de drukke, toeristische en vooral dure kustregio van Ghana te mijden en rijden langs de piste oostwaarts onder het Volta-meer. Deze blijkt uiteindelijk net dat tikkeltje uitdagender dan verwacht, waardoor we ongeveer in de helft opnieuw beroep moeten doen op de gastvrijheid van de Ghanezen. Weer is er stormweer op komst. Ons tentje opzetten is dus geen optie, maar gelukkig is er in een huis van het plaatselijk hospitaal bij het medisch personeel nog een kamertje vrij.

Hier worden zwangere vrouwen opgevolgd en dat verloopt net iets anders dan bij ons. In noodgevallen gaan de vrouwen achterop een brommertje de vele hobbelige kilometers afleggen naar de dichtstbijzijnde stad. Auto’s komen hier niet. Net die hobbels hadden ons diezelfde dag nog uitgeput. Je moet het maar doen!

Tom op een goed stukje piste

Alweer insecten in mijn oren!

De tweede helft van de piste verandert de volgende dag uiteindelijk in asfalt, al blijft het een hele opgave om hier te rijden. We zigzaggen tussen de diepe putten en halen indrukwekkende stunts uit om het andere verkeer te ontwijken. Asfaltwegen blijken vaak een nog grotere uitdaging dan de pistes hier… We zijn dan ook maar al te blij als we tegen de avond eindelijk Wli bereiken. Het plaatsje is een oase van rust en ook de watervallen zijn geweldig! Met stormweer in het vooruitzicht installeren we ons wijselijk in een propere kamer, met een zalig bed. Na een heerlijke maaltijd in het plaatselijke restaurant genieten we van de beste nacht sinds weken. Ongelooflijk wat rust met een mens doet!